“Θα είμαι καλή μαμά;”
Αναρωτιόμουν όσο ήμουν έγκυος καθημερινά. Τι χαρακτηριστικά έχει μια καλή μαμά; Πως ξεχωρίζει; Πως ξέρει αν κάνει το σωστό; Πως θα είμαι σίγουρη;
Χρειάστηκε να ξεχάσω πολλά από αυτά που θεωρούσα σωστά. Να ξεχάσω κ να μάθω από την αρχή σχεδόν τα πάντα. Από τον τρόπο που ταΐζουν ένα παιδί μέχρι τον τρόπο που του συμπεριφέρεσαι. Έψαξα, διάβασα, ενημερώθηκα κ τα έκανα πράξη, όσο μπορούσα γιατί κάποια πράγματα είναι πολύ βαθιά ριζωμένα μέσα μου κ πρέπει να προσπαθώ καθημερινά να αλλάξουν.
Αν ξανακάνω την ίδια ερώτηση τώρα στον εαυτό μου, μετά από δύο χρόνια, δύο πράγματα προσπαθώ να μην ξεχνάω.
Πρώτον, οφείλω να αντιμετωπίζω το παιδί σαν να υπάρχει άλλος ένας ενήλικας στο σπίτι. Σέβομαι τα θέλω του όπως θα σεβόμουν οποιουδήποτε όπως το πόσο θα φάει ή τι θα φορέσει. Αποδέχομαι όλα του τα συναισθήματα, χωρίς να τα διαχωρίζω σε καλά ή κακά. Σέβομαι τα όρια του κ δεν τον πιέζω όταν δεν θέλει να πει γειά σε κάποιον, δεν θέλει να αγκαλιάσει τη γιαγιά του ή ακόμα κ εμένα.
Τώρα πια ξέρω ότι ποτέ δεν θα είμαι σίγουρη για το αν είμαι καλή μαμά. Ξέρω όμως ότι πρέπει κ οφείλω να προσπαθώ κάθε μέρα να γίνω καλύτερη.
Όχι μόνο καλύτερη μαμά αλλά καλύτερος άνθρωπος.
Καλύτερος γονιός για το παιδί μου. Καλύτερη σύντροφος για τον άντρα μου. Καλύτερη φίλη, καλύτερη στη δουλειά μου, καλύτερη οδηγός, καλύτερη πολίτης.
Φυσικά κ δεν τα καταφέρνω κάθε μέρα, άλλες μέρες πελαγώνω από τις υποχρεώσεις. Από τη γκρίνια κ τα όχι του μικρού κ του μεγάλου κάποιες φορές( όχι δεν έχω άλλο παιδί, τον άντρα μου εννοώ). Καταλαβαίνω ότι δεν θα καταφέρω να μην φωνάξω, ότι σήμερα θα είναι μια δύσκολη μέρα. Ίσως κ δύο ή κ τρεις μέρες.
Όμως περνάνε κ σηκώνομαι ένα πρωί ξανά με όρεξη κ ενέργεια να προσπαθήσω ξανά να γίνω καλύτερη γιατί έχω δει αποτέλεσμα στο παιδί, στη σχέση μου κ φυσικά στον εαυτό μου.
Δεν χρειάζονται ακριβά παιχνίδια, δεν χρειάζεται να αφιερώνω όλο μου το χρόνο στο παιδί κ να μην μένει τίποτα για μένα, δεν χρειάζεται να χαθώ μέσα στη μητρότητα.
[…] Δες επίσης: “Θα είμαι καλή μαμά;” […]