Τρίτο τρίμηνο εγκυμοσύνης και σκέψεις. Το πιο δύσκολο, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Άρχισα να μην έχω αντοχές, να πονάει η μέση μου, να δυσκολεύομαι να κάνω και τα πιο απλά πράγματα. Λαχανιαζω μόλις ανέβω μια σκάλα, συνεχώς θέλω να κοιμάμαι μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας βέβαια, το βράδυ ξενυχτάω σαν κουκουβάγια.
Αλλά αυτό που με πειράζει πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο είναι που δεν μπορώ να κάνω ότι έκανα με το παιδί. Δεν μπορώ να παίξω μαζί του όπως παίζαμε, να καθίσουμε κάτω στο πάτωμα, να τρέξουμε, να τον σηκώσω αγκαλιά.
Ξέρω ότι είναι παροδικό κ σε λίγο καιρό θα είναι όλα όπως πριν, (εντάξει όχι ακριβώς όπως πριν), αλλά δεν μπορώ να σταματήσω τις τύψεις που με κατακλύζουν. Βέβαια η μητρότητα και οι τύψεις πάνε πακέτο, όσο κ αν προσπαθώ να τις ξεφορτωθώ κ να πείσω τον εαυτό μου να απαλλαγεί από αυτές, έχω συμφιλιωθεί με αυτό το κομμάτι της μητρότητας πια.
Και μετά τις τύψεις έρχεται ο φόβος.
Άρχισα να φοβάμαι πράγματα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Άρχισα να φοβάμαι μην πάθω κάτι και αφήσω το παιδί μου πίσω μόνο του. Για πρώτη φορά στα 33 μου χρόνια φοβάμαι το θάνατο. Ξέρω είναι τόσο μακάβριο αλλά είναι σκέψεις που τριγυρνούν στο μυαλό μου.
Δεν με τρομάζει η γέννα, ξέρω ότι αυτή τη φορά έχω προετοιμαστεί όσο καλύτερα μπορώ. Έχω την καλύτερη ομάδα που θα μπορούσα να βρω. Πραγματικά πιστεύω ότι με αυτούς τους ανθρώπους θα έχω τη γέννα που έχω ονειρευτεί. Και που δυστυχώς δεν είχα την προηγούμενη φορά. Αλλά αυτή τη φορά ήξερα τι έψαχνα, τι χρειαζόμουν και θέλω να πιστεύω ότι το έχω βρει και ότι όλα θα πάνε καλά.
Όπως και να έχει, όπως και όποτε και αν συμβεί, αυτό το ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Ξέρω ότι θα μου λείψει αυτή η κοιλιά και ας μην μπορώ πλέον να την κουβαλάω. Δεν ξέρω αν θα είναι η τελευταία εγκυμοσύνη μου, αλλά σίγουρα θα την θυμάμαι για πάντα. Ξέρω ότι ανυπομονώ να πιάσω αυτό το μωρό στα χέρια μου, στην αγκαλιά μου. Να τον γνωρίσω στον αδερφό του και να τους δω να μεγαλώνουν μαζί. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολα αλλά είμαι έτοιμη.
Πιστεύω να τα καταφέρω, πιστεύω στη δύναμη που κρύβω και κρύβει κάθε μαμά μέσα της, την έχω δει να κινεί βουνά αυτή τη δύναμη.. Ξέρω ότι ανυπομονώ να σε δω και να σε φροντίσω!
You never understand life until it grows inside of you.
Sandra Chami Kassis