Τι είναι η μέθοδος cry it out / εκπαίδευση ύπνου κ γιατί να ΜΗΝ την εφαρμόσεις

Μια από τα σημαντικότερες αλλαγές που καλείσαι να αντιμετωπίσεις ως νέα μητέρα είναι να συνειδητοποιήσεις ότι το μωρό σου θα σε χρειάζεται είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, χωρίς διάλειμμα.
Από τη στιγμή που ανακοινώνεις την εγκυμοσύνη σου βρίσκεσαι βομβαρδισμένη με μια τεράστια γκάμα ιδεών και προτάσεων από τους γύρω σου. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση σχετικά με το τι πρέπει να περιμένεις από εδώ κ πέρα.

Ειδικότερα στο θέμα του ύπνου, όπως το πού, πότε και πόσο πρέπει να κοιμάται ένα μωρό αποτελεί αντικείμενο μεγάλης σύγχυσης και αντιφάσεων. Μπορεί λοιπόν να έχεις λάβει μη ρεαλιστικές πληροφορίες για το πόσο θα κοιμάται ένα μωρό.

Η αλήθεια είναι ότι η απώλεια ύπνου είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσεις.

Έτσι το πιο πιθανό είναι πάνω στην κούραση κ την αϋπνία να ψάξεις να βρεις κάποια λύση. Σίγουρα λοιπόν κάπου θα ακούσεις ή θα διαβάσεις οτι υπάρχει η μέθοδος cry it out / εκπαίδευση ύπνου. Θα στο προτείνουν λέγοντας σου ότι θα βοηθήσει το παιδί να γίνει πιο ανεξάρτητο ή ότι όντως δουλεύει κ έχει αποτέλεσμα. Άλλωστε τέτοιοι μέθοδοι κυκλοφορούν κ εφαρμόζονται από το 1910 κ ίσως κ παλιότερα.
Αυτό που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι δουλεύει, έχει συνέπειες. Συνέπειες που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε από τη στιγμή που δεν κατανοούμε πλήρως τον εγκέφαλο των μωρών.

Τι ειναι η μέθοδος cry it out / εκπαίδευση ύπνου;

Υπάρχουν δύο κατηγορίες.

• Στην πρώτη κατηγορία οι οδηγίες που λαμβάνουν οι γονείς είναι να αφήσουν το μωρό μόνο του την ώρα του ύπνου. Αγνοώντας τελείως το κλάμα του. Το μωρό λοιπόν κλαίει έως ότου σταματήσει από μόνο του κ φυσικά κοιμηθεί.
• Στην δεύτερη κατηγορία οι γονείς αφήνουν το μωρό μόνο του την ώρα του ύπνου, όμως ανταποκρίνονται στο κλάμα σε συγκεκριμένους χρόνους κ για συγκεκριμένη ώρα η οποία φυσικά αλλάζει μέρα με τη μέρα. Τα διαστήματα γίνονται μεγαλύτερα μεχρι που το παιδί δεν κλαίει πια κ κοιμάται μόνο χωρίς κλάμα. Σε αυτή την κατηγορία βασίζεται κ το βιβλίο “Κοιμήσου παιδί μου” του Dr. Estivill Eduard.

Τι λένε όμως τέσσερις ειδικοί για αυτή τη μέθοδο;

1.Dr. Margot Sunderland

Η Dr. Margot Sunderland είναι Διευθύντρια Εκπαίδευσης και Κατάρτισης στο κέντρο παιδικής ψυχικής υγείας στο Λονδίνο. Επίσης ειναι:

• Επίτιμος Συνεργάτης στο London Metropolitan University
• Μέλος του Royal College of Medicine
• Παιδοψυχολογος με πάνω από 30 χρόνια εμπειρίας κ δουλειάς με παιδιά κ οικογένειες.
• Συγγραφέας 20 βιβλίων σχετικά με την ψυχική υγεία των παιδιών όπως το best seller “Ανατροφή του παιδιού βήμα-βήμα”

Η ίδια λεει:
“Θα εκπλαγώ αν κάποιος γονέας συνέχιζε να χρησιμοποιεί τη μέθοδο cry it out / εκπαίδευση ύπνου αν γνώριζε την πλήρη έκταση αυτού που συμβαίνει στον εγκέφαλο του μωρού του. Ο εγκέφαλος του μωρού είναι τόσο ευάλωτος στο στρες. Κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής, τα κύτταρα του εγκεφάλου εξακολουθούν να μετακινούνται εκεί που πρέπει. Αυτή είναι μια διαδικασία γνωστή ως μετανάστευση και επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το στρες κ το άγχος.

Επιπλέον, το επίπεδο του στρες που προκαλείται στον εγκέφαλο του μωρού από το παρατεταμένο, συνεχές κλάμα έχει ως αποτέλεσμα:

• Αυξημένη αρτηριακή πίεση
• Αυξημένη εγκεφαλική πίεση
• Ακανόνιστες διακυμάνσεις του καρδιακού ρυθμού, της αναπνοής, της θερμοκρασίας
• Κατασταλμένο ανοσοποιητικό και πεπτικό σύστημα
• Κατασταλμένη αυξητική ορμόνη
• Άπνοιες
• Πίεση στην καρδιά, με αποτέλεσμα ταχυκαρδία

Οποιοδήποτε μωρό θα σταματήσει να κλαίει υπό αυτές τις συνθήκες. Δεν είναι λοιπόν επίτευγμα όταν ακούς το κλάμα του να σταματά.

Είναι μια διαδικασία γνωστή ως Protest-Despair-Detachment / Διαμαρτυρία-Απελπισία-Αποσύνδεση. Μια αυτοπροστατευτική παραίτηση.”

2.Tracy Cassels,PhD

Η Tracy Cassels έχει κάνει το μεταπτυχιακό στην κλινική ψυχολογία κ διδακτορικό στην αναπτυξιακή ψυχολογία.

“Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι γονείς είναι ότι η μέθοδος cry it out / εκπαίδευση ύπνου και όλες οι τροποποιημένες μορφές της βασίζονται σε πεποιθήσεις σχετικα με τη συμπεριφορά ότι αν σταματήσετε το κλάμα, σταματάτε και το στρες. Αλλά αυτό που γνωρίζουμε τώρα πια είναι ότι αυτό απέχει από την αλήθεια.
Για παράδειγμα, ένα παιδί που είναι αναστατωμένο, αλλά το κρατάει και το παρηγορεί ένας φροντιστής, μπορεί να μην παρουσιάζει σημάδια στρες. Ενώ ένα παιδί που είναι σιωπηλό μπορεί να βιώνει τεράστια εσωτερική δυσφορία κ στρες.

Γι αυτό λοιπόν η ανταπόκριση είναι ένα από τα κλειδιά της σωστής γονεϊκότητας. Η ανταπόκριση που δείχνουμε στο παιδί μας είναι πρωταρχικής σημασίας για να χτίσει ένα αίσθημα ασφάλειας και αργότερα ανεξαρτησίας.

Η κατανόηση του τι είναι φυσιολογικό για τα βρέφη και τα παιδιά όσον αφορά τον ύπνο μπορεί να μας βοηθήσει να αποφύγουμε πρακτικές όπως η εκπαίδευση ύπνου.

Οι γονείς πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι υπάρχουν ήπιες μέθοδοι που βοηθούν τον ύπνο των παιδιών όταν είναι απαραίτητο. Ακόμη πιο σημαντικό, ειναι να καταλάβουμε ότι τα περισσότερα από τα προβλήματα ύπνου που παρουσιάζουν τα παιδιά στην πραγματικότητα δεν σχετίζονται καθόλου με τον ύπνο, αλλά αντανακλούν αλλά προβλήματα που πρέπει να εντοπίσουμε κ να λύσουμε. Όταν αγνοούμε αυτά τα δεδομένα είμαστε ανήμποροι στο να βοηθήσουμε τα παιδιά μας.”

3.Pr.James McKenna

Ο Pr.James McKenna κατέχει την ερευνητική έδρα στην ανθρωπολογία κ διευθύνει το Mother-Baby Behavioral Sleep Laboratory του πανεπιστημίου του Notre Dame.
Κατά τη διάρκεια 30 ετών εργασίας αφιερωμένης στον ύπνο μητέρας-μωρού, έχει δημοσιεύσει πάνω από 139 επιστημονικά άρθρα σε περιοδικά σχετικά με τον συνκοίμηση, τον θηλασμό, την εξελικτική ιατρική και το σύνδρομο αιφνίδιος θανάτου.
Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Sleep with your baby”  το 2007 ενώ κυκλοφόρησε ξανά ανανεωμένο το 2020 με τίτλο “Safe infant sleep”.

Λέει λοιπόν:
“Τα μόνα 30 λεπτά σε όλη μου τη ζωή που θα ήθελα να μπορούσα να πάρω πίσω είναι αυτά όπου η γυναίκα μου κι εγώ αναρωτιόμασταν αν ήταν σωστό ή εγωιστικό εκ μέρους μας να ΜΗΝ αφήσουμε τον γιο μας να παρηγορηθεί μόνος του.
Έτσι, προσπαθώντας να γίνω καλός πατέρας, και πριν ο γιος μου γίνει ο λόγος που άλλαξα την καριέρα μου, συνειδητοποίησα ότι το να απομακρύνουμε τα μωρά απο κοντά μας για το νυχτερινό ύπνο και η άρνηση του θηλασμού έθεσε τα θεμέλια για την άνοδο των στατιστικών του συνδρομου αιφνίδιου θανάτου, κ εμείς οι ίδιοι επιβάλουμε μια σκληρή και άδικη τιμωρία στον γιο μας.
Το γεγονός ότι άφησα το γιο μου να κλαίει για 30 λεπτά ώστε να γίνει πιο ανεξάρτητος ακόμα με στοιχειώνει.

Η αλήθεια είναι ότι κάθε μωρό θα μάθει τελικά – και χωρίς καμία οδηγία – πώς να κοιμάται. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να «διδαχθεί» αυτή τη συμπεριφορά από βρέφος.

4.Dr. Howard Chilton

Ο Dr. Howard Chilton είναι νεογνολογος στο νοσοκομείο Prince of Wales στο Σίδνεϊ.

“Όπως και άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά, ο άνθρωπος είναι ένα είδος που χρειάζεται συνεχής επαφή. Είμαστε κάτι περισσότερο από αυτό καθώς γεννιόμαστε ως το πιο ανώριμο από όλα τα θηλαστικά. Το σημαντικό σημείο είναι ότι τους πρώτους μήνες, τα μωρά πρέπει να κάνουν μια τεράστια ανάπτυξη του εγκεφάλου. Πρέπει να δημιουργήσουν εγκεφαλικές συνδέσεις και να ενσωματώσουν θεμελιώδεις πεποιθήσεις σχετικά με το πόσο ασφαλής είναι ο κόσμος τους, πόσο αξιόπιστοι είναι οι γονείς τους και πόσο τους εκτιμούν και τους αγαπούν.

Αυτή είναι μια ζωτικής σημασίας περίοδος κατά την οποία μαθαίνουν από τους γονείς τους (αλλά κυρίως τη μητέρα τους) νέα πράγματα για τον κόσμο γύρω τους και πώς να αντιμετωπίζουν το άγχος. Δεν έχει λοιπόν νόημα την πιο σκοτεινή, τρομακτική ώρα της ημέρας να τα εγκαταλείψουμε σε ένα καθεστώς νυχτερινής παραμέλησης.

Η μέθοδος cry it out / εκπαίδευση ύπνου έρχεται επίσης σε αντίθεση με τα πολύ βασικά γονικά ένστικτα της φροντίδας αυτών που αγαπάμε.

Υπάρχει πιο ήπια μορφή της μεθόδου cry it out / εκπαίδευσης ύπνου;

Οι τροποποιημένες εκδόσεις του cry it out μπορεί να ακούγονται πιο ωραίες αλλά στην πραγματικότητα, έχουν ακριβώς τις ίδιες αρχές. Πιθανώς πιο απογοητευτικές για το βρέφος ή το παιδί. Μια μητέρα που ελέγχει το παιδί της κάθε 3, 5, 10 και μετά 20 λεπτά, στην πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στο παιδί. Αντίθετα, δίνει ελπίδα στο παιδί ότι τα κλάματά του ακούγονται και η ζεστή αγκαλιά θα είναι σύντομα διαθέσιμη. Αυτή η ελπίδα είναι μικρή φυσικά, καθώς οι γονείς παρηγορούν τα παιδιά τους, πιθανώς με ένα χτύπημα  στην πλάτη τους και μετά βγαίνουν ξανά από την πόρτα. Βέβαια μπορεί ακόμη και να σηκώσουν το παιδί τους για μια στιγμή, μόνο για να το βάλουν πίσω και να ξεκινήσουν τη διαδικασία από την αρχή. Δεν υπάρχει παρηγοριά, μόνο μοναξιά, φόβος, θλίψη και επαναλαμβανόμενα συναισθήματα εγκατάλειψης.

Δεν αποτελεί μέρος της βιολογίας ενός μωρού να εκπαιδεύεται στον ύπνο ούτως ή άλλως. Επομένως είναι απολύτως φυσιολογικό για ένα μωρό να αντιστέκεται σε μια τέτοια διαδικασία — όσο σταδιακά κι αν γίνει. Το γεγονός ότι μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η μέθοδος σε ένα μωρό κ να έχει αποτέλεσμα δεν σημαίνει ότι είναι σωστό. Ειδικά όταν δεν έχουμε ιδέα για τις συνέπειες.

Επίλογος

Πιστεύω πραγματικά ότι ένα υγιές ξεκίνημα στη ζωή όπως κ ένας υγιής τρόπος ζωής μεγαλώνοντας, μπορεί να βοηθήσει στην εξάλειψη και στην πρόληψη τόσων ασθενειών και συναισθηματικών αγώνων που βιώνουμε εμείς σήμερα. Παρέχοντας περισσότερες πιθανότητες για ευτυχισμένα μωρά που μεγαλώνουν κ γίνονται υγιείς ενήλικες.

Αν πιστεύεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια απευθύνσου σε ένα σύμβουλο ύπνου για παιδιά. Θα σε καθοδηγήσει σε ένα πρόγραμμα θετικής εκπαίδευσης ύπνου.

Διάβασε επίσης: Τι είναι η παλινδρόμηση ύπνου / sleep regression;